بزرگترین حماسه و راهپیمایی جهان با حضور میلیون‌ ها زائر  مسلمان از کشورهای مختلف در مسیر نجف- کربلا در حال شکل‌گیری است.

در حالی که پنج روز دیگر به اربعین حسینی باقی مانده است، هم‌اکنون سراسر مسیرهای منتهی به استان کربلا مملو از کسانی است که قصد دارند خود را به بزرگترین راهپیمایی جهان برسانند.

گرچه این راهپیمایی در ده‌ها مسیر عراق به سمت کربلای حسینی برگزار می‌شود، اما مسیر حدودا 90 کیلومتری نجف- کربلا به عنوان اصلی‌ترین مسیر راهپیمایی تلقی می‌شود.

زائران ایرانی که بخش اعظمی از آنها تا صبح امروز به شهر نجف رسیده و آماده عزیمت به کربلا هستند، با استقبال گرم مردم عراق مواجه می‌شوند.

علی‌رغم برخی تهدیدهایی که از سوی دشمنان جهان اسلام علیه راهپیمایی اربعین شده بود، یک مقام امنیتی در عراق  گفت: تاکنون هیچ عمل موفق خرابکارانه از سوی تروریست‌ها نداشتیم و با تدابیر مهم امنیتی که اتخاذ کردیم، شرایط کاملا امن و آرام است.

ارتش و نیروهای مردمی عراق که در تأمین امنیت راهپیمایی اربعین همراه هستند، تدابیر لازم امنیتی را در سطح لازم اتخاذ کرده‌اند.

آیت‌الله سبحانی با بیان اینکه برخی از انسان‌ها و گروه‌ها با سوء برداشت از قرآن کریم به مقابله با خدا می‌پردازند گفت: داعش با تحریف آیات الهی در جهان فتنه‌گری می‌کند و دست به کشتار انسان‌های بی‌گناه می‌زند و هیچ ارزشی برای جان و مال انسان‌ها قائل نیست

آیت‌الله سبحانی شامگاه پنجشنبه در مراسم اختتامیه دوازدهمین همایش اساتید تفسیر قرآن کریم که در دارالقرآن علامه طباطبایی برگزار شد با اشاره به لزوم تبعیت از دستورات الهی در راستای عاقبت به خیری اظهار داشت: ملتی که در میان آن‌ها دزدی و کم فروشی وجود نداشته باشد سعادتمند می‌شود و در مقابل اگر ملتی از ارزش‌ها تهی شود و دزدی و خوردن حق مظلوم رایج شود دچار بدبختی می‌شود.

مرجع تقلید شیعیان با بیان اینکه همه کارهای خداوند دارای حکمت است افزود: حضرت خضرنبی(ع) سه عمل به ظاهر خلاف را انجام داد که در ابتدا کشتی را سوراخ کرد و سپس جوان بی‌گناهی را کشت و همچنین دیواری را بنا کرد که ایشان گفت اگر کشتی را سوراخ نمی‌کردم به دست ظالم می‌افتاد و اگر این پسر زنده می‌ماند هم خود گمراه می‌شد و هم پدر مادرش را گمراه می‌کرد و اگر دیوار را بنا نمی‌کردم گنجی که زیر آن بود به دست شخص یتیم نمی‌رسید.

آیت‌الله سبحانی با بیان اینکه حضرت یوسف (ع) به تعبیر رؤیا می‌پرداخت و در این زمینه خواب‌های آشفته‌ای که افرادی دیده بودند تعبیر می‌کرد گفت: حضرت یوسف (ع) در خواب دید که برادران و پدر و مادرش بر وی سجده کردند که تعبیر آن نشان داد وی درآینده به مقام و عظمت بسیار بالایی می‌رسد.

استاد سطوح عالی حوزه علمیه با بیان اینکه انسان‌ها حقایق قرآن کریم را در آخرت مشاهده می‌کنند عنوان کرد: حقایق عالم آخرت با این عالم تفاوت دارد و ذهن ما نمی‌تواند آخرت را تصور کند، روزی که در معاد محشور می‌شویم حقایق قرآنی را با چشم اخروی خویش مشاهده می‌کنیم.

وی با بیان اینکه گاهی در این جهان واقعیت‌ها روشن می‌شود و گاهی پس از مرگ واقعیت‌ها را می‌بینیم تصریح کرد: مشرکان گاهی معتقد هستند که در مسئله خلقت آسمان و زمین دیگری به خداوند کمک کرده است و خدا برای خلقت آسمان و زمین تنها نبوده و برای خالق شریک غائل شدند که خداوند در قرآن کریم تاکید کرد من این عالم را خلق کرده‌ام و شریکی برای این کار نداشتم.

مرجع تقلید شیعیان با اشاره به آیه‌ای از قرآن کریم افزود: خداوند به ابلیس گفت چرا به انسان سجده نکردی و با این کار به من توهین کردی چون انسان موجودی است که من خلق کرده‌ام و تو باید به خلقت من سجده کنی و با سجده نکردن از فرمان من سرپیچی کردی.

آیت‌الله سبحانی با بیان اینکه برخی از انسان‌ها و گروه‌ها با سو برداشت از قرآن کریم به مقابله با خدا می‌پردازند بیان کرد: داعش با تحریف آیات الهی در جهان فتنه‌گری می‌کند و دست به کشتار انسان‌های بی‌گناه می‌زند و هیچ ارزشی برای جان و مال انسان‌ها قائل نیست.

 

محمدجواد ظریف در آیین رونمایی از دو اثر جدید استاد فرشچیان که در کاخ‌موزه سعدآباد برگزار شد، اظهار داشت: از زمانی که برادر خوب و بزرگوار آقای صادق خرازی در نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد، آثار استاد فرشچیان را به عنوان یک هدیه برای نمایندگان ارسال کرد، این افتخار را داشتم که چه به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران و چه در سمت کنونی، مهمترین هدیه‌ای که به میهمانان و سایر سفرا و کسانی که دوست داشتند با فرهنگ ایران آشنا بشوند، تقدیم کنم، مجموعه آثار استاد فرشچیان بود.

وی ادامه داد: در میان این هدایا، مجموعه دوم آثار استاد را برای همه سفرا فرستادم و مجموعه سوم را برای سفرای کشورهای اسلامی ارسال کردم و به نظرم هیچ اثر دیگری که بتوانم ارائه بدهم تا بزرگی، عظمت، انسان‌دوستی، معنویت و هنر ایرانی را جلوه بدهد ندیدم.

وزیر امور خارجه کشورمان یادآور شد: هر بار که این اثر را هدیه می‌دادم، همه متحیر از این آثار بودند. حتی به فردی که برای ما لاف قدرت می‌زد، کتاب استاد را هدیه دادم تا بگویم با ایرانی که هنر را این چنین پرورش می‌دهد، نمی‌شود جز با اکرام و احترام صحبت کرد.

وی در پایان سخنانش گفت: برای این غرور و احساس خودباوری که استاد به ما و کارگزاران اهدا کرده است، به احترام ایشان می‌ایستیم و آرزوی طول عمر و سعادت برایشان داریم.

در ادامه این مراسم، استاد فرشچیان گفت: اگر کاری کردم «هذا من فضل ربی» بوده است و این مراسم موجب می‌شود که من با این سن و سال باز هم از خداوند بخواهم که بتوانم خدمتگذار مردم عزیزمان باشم.

آثار «ضامن آهو»، «پنجمین روز آفرینش»، «عصر عاشورا»، طراحی پنجمین ضریح حرم امام رضا(ع) و تابلوی «ستایش» که برداشتی از مفهوم آیه 'یسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ' است، از جمله مهمترین کارهای هنری استاد فرشچیان است.

در پایان این مراسم از جدیدترین آثار استاد محمود فرشچیان با نام « آسمان چهارم» و «شام غریبان» رونمایی شد.

حضرت امام جعفر صادق(ع) پيشواي ششم مسلمانان، در اين روز به دست خليفه ي عباسي، منصور دوانيقي مسموم و در مدينه به شهادت رسيد. امام صادق(ع) به شيخ الائمه نيز معروف است زيرا عمر ايشان از تمامي ائمه اطهار(ع) طولاني تر است. حضرت را در قبرستان بقيع در كنار پدر، جدّ و امام حسن مجتبي(ع) دفن كردند.

آن امام به هنگام شهادت شصت و پنج سال داشته و مدت سي و چهار سال از امامت حضرتش مي گذشت.

در ميان امامان معصوم(ع)، براي هيچ كدام همانند امام صادق(ع) فرصت و شرايط مساعدي پيش نيامد تا بتوانند در سطح وسيع به انقلاب فرهنگي بپردازند و با تشريح فرهنگ غني و پُرمايه ي اسلام، بر گسترش اين دين آسماني بيفزايند. ولي براي امام صادق(ع) اين فرصت، در گير و دار كشمكش ها و رودرويى بني اميه و بني عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از اين فرصت استفاده ي كامل كرد و اسلام و فقهِ آن را از ديدگاه ائمه ي اهل بيت(ع) معرفي نمود و با تربيت شاگردان بسيار و برجسته، حيات تازه اي به اسلام و مسلمين بخشيد و فرهنگ ناب تشيّع را كه از متن اسلام محمدي و علوي نشأت گرفته بود به جهانيان عرصه كرد. امام صادق(ع) به عنوان رييس مذهب جعفري حوزه ي علميه ي اسلامي در سطح عميق و وسيع تشكيل داده و علوم اسلامي را تدريس مي نمود. در اين حوزه، چهار هزار نفر به فراگيري علوم آل محمد(ص) مي پرداخته و حضرت در اين زمان، اسلام اصيل را از زير حجاب تيره و تار اسلام بني اميه و بني عباس آشكار ساخت.

در ظلمت شب نور جلى را کشتند
سرچشمه فیض ازلى را کشتند

جبریل امین گفت به آواز جلى
از فرط عدالتش على را کشتند

گشته دوعالم پُر از درد وغم بى كران
برسروسينه زند فاطمه بين جنان

گشته زمين و زمان غرق غم وشور و شين
گريه كندآسمان باحسن و باحسين

شهادت مظلومانه حضرت علی (ع)
برعاشقان ولایت تسلیت باد

میلاد کریم سبزپوش آل فاطمه، تنهاترین سردار لشکر حیدر و غریب شهر پیامبر تهنیت باد.
.
.
.
.
روزه داران به رهش جان و دل ایثار کنید
امشب از جام تولای وی افطار کنید
میلاد کریم اهل بیت مبارک 

ولادت با سعادت منجی عالم بشریت به تمام دوستدارانش مبارک باد 

خدا خالق عشقه / محمد گل عشقه / علی مظهر عشقه / زهرا وجود عشقه

حسن نماد عشقه /  حسین سالار عشقه / عباس ساقی عشقه

زینب شاهدعشقه / سجاد راوی عشقه  / باقر کلام عشقه

صادق احیای عشقه /  کاظم صابرعشقه /  رضا ضامن عشقه

تقی جمال عشقه /  نقی پاکی عشقه / حسن بقای عشقه

مهدی قیام عشقه

اینم دعای عشقه: اللهم عجل لولیک الفر

شعبان و شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیه الله آمد

با جلوه سجاد، ابوالفضل و حسین

یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

حلول ماه شعبان و فرخنده ایام اعیاد شعبانیه مبارک

تو مبعوث شدی تا بارانِ رحمتِ فراگیرت                  بر ریگستانِ عطشناک جان ببارد
و دستان تهی از گوهر ناب ایمان                              را به قنوتِ زلال دعا و نیایش ببرد.

افسران به هوش! این تصویر ساخته ی دشمن است...!

در ادامه بخون حتما....

 سلام. از روز چهارشنبه که خبر توهین مجدد نشریه ی فرانسوی شارلی ایدو به گوش مسلمانان رسید،

تکرار و مداومت داشتن بر چهار ذکری که در قرآن وارد شده است تاثیر بسیار زیادی در آرامش روح دارد.

خداوند در قرآن برای از بین بردن مسائل فکری در زندگی اذکاری را برای بندگان قرار داده است که اگر به این اذکار دقت کافی و عقیده داشته باشیم و از ته دل آنها را بیان کنیم؛ بدون تردید در آرامش ذهن و زندگی ما اثرگذار است. امام صادق (ع) در این زمینه فرموده است: در شگفتم برای کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی‌برد!

در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر "حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ" (آل عمران ایه ۱۷۱) پناه نمی‌برد.

در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچگونه بدی به آنان نرسید. در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر "لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِین" (سوره انبیاء آیه ۸۷) پناه نمی‌برد.

زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: "پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات می‌بخشیم." (سوره انبیاء آیه ۸۸)

در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر "افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد" (سوره غافر آیه ۴۴)... پناه نمی‌برد.

زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: "پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت." (سوره غافر آیه ۴۵)

در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیبایی‌های دنیاست چگونه به ذکر "ماشاءالله لا قوه الا بالله" پناه نمی‌برد.

زیرا خداوند بعد از ذکر یاد شده فرموده است: "مردی که فاقد نعمت‌های دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمت‌ها برخوردار بود" فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می‌دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.

رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند: هرکس بشارت ماه ربيع الاول را به من بدهد من هم بشارت بهشت را به او می دهم .

ماه ربيع الاول آغاز شده است؛ ماهی که در آن حوادث تاريخی مهمی اتفاق افتاده است که از آن جمله، حادثه مهم و تاريخی ليله المبيت، هجرت حضرت محمد صلی الله عليه و آله از مکه به مدينه، ولادت پيامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق عليه السلام، ازدواج حضرت محمد صلی الله عليه و آله و سلم با حضرت خديجه عليها السلام، آغاز امامت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه و هلاکت يزيد بن معاويه از جمله حوادث فرخنده اين ماه است. همچنين غزوه بنی نضير در سال چهارم هجری، صلح امام حسن مجتبی عليه السلام با معاويه در سال 41 قمری، شهادت حضرت امام حسن عسگری عليه السلام در سال 260 قمری، واقعه احراق مکه در هنگام جنگ يزيد با عبدالله بن زبير در سال 64 قمری، حادثه صاحب زنج و قتل 300 هزار نفر از مردم بصره به دست موفق عباسی در سال 258 از ديگر حوادث مهم ماه ربيع الاول است.

مناسبت های ماه ربيع ‎الاول:

  شب اول ربيع الاول:

اين شب به نام «ليله المبيت» مزين است، در اين شب يک حادثه مهم تاريخی واقع شده است؛ در سال سيزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکه به قصد هجرت به سوی مدينه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گرديد و اميرمؤمنان حضرت علی(ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر آن حضرت خوابيد و مشرکان قريش که خانه رسول خدا(ص) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که ايشان در بستر آرميده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشيرهای برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(ص) را بکشند، حضرت علی (ع) را ديدند که از آن بستر برخاست، بدين ترتيب، پيامبر گرامی اسلام(ص) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشرکان قريش نجات داد و امام علی(ع) نيز با اين فداکاری، عشق، علاقه و برادری خود را نسبت به ايشان نشان داد؛ اين در حالی بود که هر زمان ممکن بود کسی را که در آن بستر خوابيده بود به قتل برسانند. بنابراين آيه شريفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَئُوفٌ بِالْعِبادِ; (سوره بقره، آيه 207) بعضی از مردمِ (با ايمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند; و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حق اميرالمومنين (ع) نازل شد. سال هجرت رسول خدا (ص) مبدأ تاريخ مسلمانان است و تحولی عظيم در جهان اسلام روی داد.

روز هشتم ربيع الاول:

 در روز هشتم اين ماه در سال 206 هجری قمری، شهادت امام حسن عسکری(ع) طبق روايتی واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزمان، حجه بن الحسن ـ عجل الله تعالی فرجه الشريف ـ آغاز گرديد. روز دهم ربيع الاول: روز ازدواج رسول خدا (ص) با حضرت خديجه کبری(ع) است به همين مناسبت روزه اين روز به عنوان شکرگزاری مستحب شمرده شده است.

 روز دوازدهم ربيع الاول:

 اين روز مطابق نظر مرحوم شيخ کلينی و مسعودی و همچنين مشهور ميان اهل سنت، روز ولادت با سعادت نبی مکرم اسلام حضرت محمد (ص) است. همچنين در اين روز، رسول خدا (ص) بعد از 12 روز که مسير راه ميان مکه و مدينه را پيمودند وارد مدينه شدند و نيز روز انقراض دولت بنی مروان در سال 132 هجری قمری است.

روز چهاردهم ربيع الاول:

در سال 64 هجری قمری در چنين روزی، يزيد بن معاويه به هلاکت رسيد. وی پس از سه سال و نه ماه خلافت که همراه با جنايات عظيمی بود - که مهمترين آن واقعه کربلا و شهادت حضرت ابی عبداللّه الحسين (ع) و يارانشان است - در سن سی و هفت سالگی در منطقه «حوران» زندگيش به پايان رسيد; جنازه اش را در دمشق دفن کردند، ولی اکنون اثری از آن نيست.

شب هفدهم ربيع الاول:

طبق روايات مشهور شيعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبياء رسول معظم اسلام (ص) است و شب بسيار مبارکی است. همچنين يکسال قبل از هجرت رسول خدا (ص)، در چنين شبی معراج آن حضرت صورت گرفت. روز هفدهم ربيع الاول: همان گونه که گفتيم مشهور ميان علمای اماميه آن است که روز هفدهم ربيع الاول، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمد بن عبداللّه (ص) است و معروف آن است که ولادتشان در مکه معظمه، واقع شده است و زمان ولادت آن حضرت هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سال عام الفيل بوده است. (عام الفيل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فيل سوار بودند به قصد تخريب کعبه آمد، ولی همگی نابود شدند و پيامبر مکرم اسلام در همان سالی به دنيا آمدند که اين رخداد به وقوع پيوست). همچنين در چنين روزی در سال 83 هجری قمری، ولادت امام صادق (ع) واقع شده است و از اين جهت نيز بر اهميت اين روز افزوده شده است.

اعمال ماه ربيع الاول:

اعمال مشترک اول هر ماه: دعای هنگاه رويت هلال، خواندن سوره حمد، نماز اول ماه و روزه گرفتن، اعمال مشترک اول هر ماه قمری هستند .

 روز اول ربيع الاول:

 علما گفته اند مستحب است، به شکرانه هجرت موفقيت آميز رسول خدا (ص) اين روز را روزه بگيرند و صدقه و انفاق و احسان کنند و همچنين زيارت آن بزرگوار، در اين روز مناسب است.

 روز دوازدهم ربيع الاول:

در اين روز خواندن دو رکعت نماز مستحب است که در رکعت اول بعد از خواندن سوره حمد، سه مرتبه سوره «قل يا ايها الکافرون»(سوره کافرون) و در رکعت دوم بعد از حمد، سه مرتبه سوره «قل هو الله احد»(سوره توحيد) خوانده می‌شود.

روز هفدهم ربيع الاول:

 اين روز مطابق نظر مشهور علمای اماميه، روز ولادت رسول خدا (ص) و همچنين ميلاد امام صادق (ع) است و روزی است بسيار مبارک که دارای اعمالی است:

1) غسل؛ به نيت روز هفدهم ربيع الاول.

 2) روزه؛ که برای آن فضيلت بسياری نقل شده است، از جمله در رواياتی از ائمه معصومين(عليهم السلام)آمده است: کسی که اين روز را روزه بدارد، خداوند برای او ثواب روزه يکسال را مقرر می فرمايد.

 3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال کردن مؤمنان و به زيارت مشاهد مشرفه رفتن (اماکن زيارتی).

 4) زيارت رسول خدا (ص) از دور و نزديک; در روايتی از آن حضرت آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زيارت کند مانند کسی است که به هنگام حياتم به سوی من هجرت کرده باشد، اگر نمی توانيد مرا از نزديک زيارت کنيد، از همان راه دور به سوی من سلام بفرستيد (که به من می رسد).

 5) زيارت امير مؤمنان، حضرت علی (ع) نيز در اين روز مستحب است با همان زيارتی که امام صادق (ع) در چنين روزی کنار ضريح شريف آن حضرت (ع) ايشان را زيارت کردند.

 6) تکريم، تعظيم و بزرگداشت اين روز بسيار بجا است، مرحوم «سيد بن طاووس»، در کتاب اقبال، در تکريم و تعظيم اين روز به خاطر ولادت شخص اول عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبی اکرم (ص) سفارش بسيار کرده است. بنابراين، سزاوار است مسلمانان با برپايی جشن ها و تشکيل جلسات، هرچه بيشتر با شخصيت نبی مکرم اسلام (ص)، سيره و تاريخ زندگی ايشان آشنا شوند و از آن، برای ساختن جامعه‌ای اسلامی و محمدی بهره کامل گيرند.

نام: محمد بن عبد الله

حضرت محمد (ص) در تورات و برخى كتب آسمانى «احمد» ناميده شده است. آمنه، دختر وهب، مادر حضرت محمد (ص) پيش از نامگذارىِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد، وى را «احمد» ناميده بود.

كنيه حضرت محمد (ص): ابوالقاسم و ابوابراهيم.

القاب حضرت محمد (ص): رسول اللّه، نبى اللّه، مصطفى، محمود، امين، امّى، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذير، بشير، مبين، كريم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذكّر، يس، طه‏ و...

منصب حضرت محمد (ص): آخرين پيامبر الهى، بنيان‏گذار حكومت اسلامى و نخستين معصوم در دين مبين اسلام.

تاريخ ولادت حضرت محمد (ص): روز جمعه، هفدهم ربيع الاول عام الفيل برابر با سال 570 ميلادى (به روايت شيعه). بيشتر علماى اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربيع الاول آن سال دانسته‏اند.

عام الفيل، همان سالى است كه ابرهه، با چندين هزار مرد جنگى از يمن به مكه يورش آورد تا خانه خدا (كعبه) را ويران سازد و همگان را به مذهب مسيحيت وادار سازد؛ اما او و سپاهيانش در مكه با تهاجم پرندگانى به نام ابابيل مواجه شده، به هلاكت رسيدند و به اهداف شوم خويش نايل نيامدند. آنان چون سوار بر فيل بودند، آن سال به سال فيل (عام الفيل) معروف گشت.

محل تولد حضرت محمد (ص): مكه معظمه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى).

نسب پدرى حضرت محمد (ص): عبدالله بن عبدالمطلب (شيبة الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبدمناف بن قصّى بن كلاب بن مرّة بن كعب بن لوىّ بن غالب بن فهر بن مالك بن نضر (قريش) بن كنانة بن خزيمة بن مدركة بن الياس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.

حضرت محمد (ص) روايت شده است كه هرگاه نسب من به عدنان رسيد، همان جا نگاه داريد و از آن بالاتر نرويد. اما در كتاب‏هاى تاريخى، نسب آن حضرت تا حضرت آدم(ع) ثبت و ضبط شده است كه فاصله بين عدنان تا حضرت اسماعيل، فرزند ابراهيم خليل الرحمن(ع) به هفت پشت مى‏رسد.

مادر حضرت محمد (ص): آمنه، دختر وهب بن عبد مناف.

اين بانوى جليل القدر، در طهارت و تقوا در ميان بانوان قريشى، كم‏ نظير و سرآمد همگان بود. وى پس از تولد حضرت محمّد(ص) دو سال و چهارماه و به روايتى شش سال زندگى كرد و سرانجام، در راه بازگشت از سفرى كه به همراه تنها فرزندش، حضرت محمّد(ص) و خادمه‏اش، ام ايمن جهت ديدار با اقوام خويش عازم يثرب (مدينه) شده بود، در مكانى به نام «ابواء» بدرود حيات گفت و در همان جا مدفون گشت.

و چون عبدالله، پدر حضرت محمد(ص) دو ماه (و به روايتى هفت ماه) پيش از ولادت فرزندش از دنيا رفته بود، كفالت آن حضرت را جدش، عبدالمطلب به عهده گرفت. نخست وى را به ثويبه (آزاد شده ابولهب) سپرد تا وى را شير دهد و از او نگه‏دارى كند؛ اما پس از مدتى وى را به حليمه، دختر عبدالله بن حارث سعديه واگذار كرد. حليمه گرچه دايه آن حضرت بود، اما به مدت پنج سال براى وى مادرى كرد.

زندگی نامه حضرت محمد (ص)

مدت رسالت و زمامدارى حضرت محمد (ص): از 27 رجب سال چهلم عام الفيل (610 ميلادى)، كه در سن چهل سالگى به رسالت مبعوث شده بود، تا 28 صفر سال يازدهم هجرى، كه رحلت فرمود، به مدت 23 سال عهده‏دار امر رسالت و نبوت بود. حضرت محمد (ص)  علاوه بر رسالت، به مدت ده سال امر زعامت و زمامدارى مسلمانان را پس از مهاجرت به مدينه طيبه بر عهده داشت.

همسران حضرت محمد (ص):

1. خديجه بنت خويلد.

2. سوده بنت زمعه.

3. عايشه بنت ابى بكر.

4. امّ شريك بنت دودان.

5. حفصه بنت عمر.

6. ام حبيبه بنت ابى سفيان.

7. امّ سلمه بنت عاتكه.

8. زينب بنت جحش.

9. زينب بنت خزيمه.

10. ميمونه بنت حارث.

11. جويريه بنت حارث.

12. صفيّه بنت حىّ بن اخطب.

نخستين زنى كه افتخار همسرى حضرت محمد (ص) را يافت، خديجه بنت خويلد بود. حضرت محمّد(ص) پيش از رسيدن به مقام رسالت، در سن 25 سالگى با اين بانوى بزرگوار ازدواج نمود.

خديجه كبرى (س) با موقعيت و اموال خويش، خدمات شايانى به پيامبر اكرم(ص) در اظهار رسالتش كرد. اين بانوى بزرگ، از افتخارات زنان عالم است و در رديف بانوان قدسى، همانند مريم و آسيه، قرار دارد. حضرت محمد (ص) به احترام خديجه كبرى (س) تا هنگامى كه وى زنده بود، با هيچ زن ديگرى ازدواج نكرد. همو بود كه دردها و رنج‏هاى پيامبر(ص) را، كه سران شرك و كفر متوجه آن حضرت مى‏كردند، تسلّى داده و او را در رسالت و نبوتش يارى می‏داد.

خديجه كبرى(س) به خاطر مقام و منزلتى كه در اسلام به دست آورده بود، مورد لطف و عنايت مخصوص پروردگار جهانيان قرار گرفت. به همين جهت روزى جبرئيل امين به محضر پيامبر اكرم(ص) شرفياب شد و گفت: اى محمد! سلام خدا را به همسرت خديجه برسان. پيامبر اكرم(ص) به همسرش فرمود: اى خديجه! جبرئيل امين از جانب خداوند متعال به تو سلام مى‏رساند. خديجه گفت: «اللّه السّلام و منه السّلام و على جبرئيل السّلام».

حضرت خديجه (س) در ايام همسرى با حضرت محمد (ص) از احترام ويژه رسول‏ خدا(ص) برخوردار بود و پيامبر(ص) نيز همسرى مهربان و وفادار براى او بود. آن حضرت پس از وفات خديجه (در رمضان سال دهم بعثت) همواره از او به نيكى ياد می‏كرد.

از عايشه، سومين حضرت محمد (ص)، روايت شده است:

«كانَ رَسُولُ اللّهِ(ص) لايَكادُ يَخْرُجُ مِنَ الْبَيْتِ حَتّى يَذْكُرَ خَديجَةَ فَيَحْسَنُ الثَّناءِ عَلَيْها، فَذَكَرها يَوْماً مِنَ الْاَيّامِ فَادْرَكَتْني الْغَيْرةَ، فَقُلْتُ: هَلْ كانَتْ اِلاّ عَجُوزاً وَقَدْ اَبْدَلَكَ اللّهُ خَيْراً مِنْها، فَغَضَبَ حَتّى‏ اهْتَزَّ مَقْدَمُ شَعْرِهِ مِنَ الغَضَبِ‏. (1)

حضرت محمد (ص) هيچ‏گاه از خانه بيرون نمی‏رفت مگر اين كه يادى از خديجه مى‏كرد و از او به نيكى نام مى‏برد. يك روز كه حضرت محمد (ص) از خديجه (س) ياد كرده و خوبى‏هاى او را بيان میكرد، غيرت زنانگى بر من غالب شد و به پيامبر(ص) گفتم: آيا او يك پيرزن بيشتر بود و حال آن كه خداوند بهتر از آن (يعنى عايشه) را به تو داده است؟ پيامبر اكرم(ص) از اين گفتار من، خشمگين شد، به طورى كه موهاى جلوى سرش از شدت خشم به حركت درآمد.

  زندگی نامه حضرت محمد (ص)

فرزندان حضرت محمد (ص):

 الف) پسران ان حضرت محمد (ص):

1. قاسم. او پيش از بعثت پيامبر اكرم(ص) تولد يافت. از اين رو پيامبر(ص) را ابوالقاسم ناميدند.

2. عبدالله. اين كودك چون پس از بعثت به دنيا آمده بود، وى را «طيّب» و «طاهر» مى‏گفتند.

3. ابراهيم. او در اواخر سال هشتم هجرى متولد شد و در رجب سال دهم هجرى وفات يافت.

عبدالله و قاسم از خديجه كبرى (س) و ابراهيم از ماريه قبطيه متولد شدند. وهرسه آنان در سنين كودكى از دنيا رفتند.

ب) دختران حضرت محمد (ص):

1. زينب (س). 2. رقيه (س). 3. ام كلثوم (س). 4. فاطمه زهرا (س).

دختران حضرت محمد (ص) همگى از حضرت خديجه(س) متولد شدند و تمام فرزندان رسول خدا(ص) جز فاطمه زهرا (س) پيش از رحلت آن حضرت، از دنيا رفته بودند. تنها فرزندى كه از آن حضرت در زمان رحلتش باقى مانده بود، فاطمه زهرا(س)، آخرين دختر وى بود. اين بانوى مكرّمه، افتخار بانوان عالم، بلكه همه انسان‏ها و مورد تقديس و تكريم فرشتگان عرشى است. همو است كه مادر سبطين و امّ الأئمة المعصومين(ع) است.

گرچه پيامبر اسلام(ص) به تمام خاندان مؤمن خويش علاقه‏مند بود، اما در ميان همسرانش بيش از همه، به خديجه كبرى (س) و در ميان فرزندانش بيش از همه، به فاطمه زهرا (س) علاقه‏مند بوده و اظهار محبت و لطف میفرمود.

زندگی نامه حضرت محمد (ص)

آغاز بعثت حضرت محمد (ص):

محمد امين ( ص ) قبل از شب 27 رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نياز با آفريننده جهان مي پرداخت و در عالم خواب رؤياهايی مي ديد راستين و برابر با عالم واقع . روح بزرگش برای پذيرش وحی - کم کم - آماده مي شد .

درآن شب بزرگ جبرئيل فرشته وحی مأمور شد آياتی از قرآن را بر محمد ( ص ) بخواند و او را به مقام پيامبری مفتخر سازد . سن محمد ( ص ) در اين هنگام چهل سال بود . در سکوت و تنهايی و توجه خاص به خالق يگانه جهان جبرئيل از محمد ( ص ) خواست اين آيات را بخواند : " اقرأ باسم ربک الذی خلق . خلق الانسان من علق . اقرأ وربک الاکرم . الذی  علم بالقلم . علم الانسان ما لم يعلم " . يعنی : بخوان به نام پروردگارت که آفريد . او انسان را از خون بسته آفريد . بخوان به نام پروردگارت که گرامي تر و بزرگتر است . خدايی که نوشتن با قلم را به بندگان آموخت . به انسان آموخت آنچه را که نمي دانست .

زندگی نامه حضرت محمد (ص)

حضرت محمد (ص) - از آنجا که امی و درس ناخوانده بود - گفت : من توانايی  خواندن ندارم . فرشته او را سخت فشرد و از او خواست که " لوح " را بخواند . اما همان جواب را شنيد - در دفعه سوم - محمد ( ص ) احساس کرد مي تواند " لوحی " را که در دست جبرئيل است بخواند . اين آيات سرآغاز مأموريت بسيار توانفرسا و مشکلش بود .

جبرئيل مأموريت خود را انجام داد و محمد ( ص ) نيز از کوه حرا پايين آمد و به سوی خانه خديجه رفت . سرگذشت خود را برای همسر مهربانش باز گفت . خديجه دانست که مأموريت بزرگ " محمد " آغاز شده است . او را دلداری و دلگرمی داد و گفت : " بدون شک خدای مهربان بر تو بد روا نمي دارد زيرا تو نسبت به خانواده و بستگانت مهربان هستی و به بينوايان کمک مي کنی و ستمديدگان را ياری مي نمايی " . سپس محمد ( ص ) گفت : " مرابپوشان " خديجه او را پوشاند .

حضرت محمد (ص) اندکی به خواب رفت . خديجه نزد " ورقة بن نوفل " عمو زاده اش که از دانايان عرب بود رفت ، و سرگذشت محمد ( ص ) را به او گفت . ورقه در جواب دختر عموی خود چنين گفت : آنچه برای محمد ( ص ) پيش آمده است آغاز پيغمبری  است و " ناموس بزرگ " رسالت بر او فرود مي آيد . خديجه با دلگرمی به خانه برگشت .

معراج حضرت محمد (ص):

پيش از هجرت به مدينه که در ماه ربيع الاول سال سيزدهم بعثت اتفاق افتاد، دو واقعه در زندگی حضرت محمد (ص) پيش آمد که به ذکر مختصری از آن مي پردازيم : در سال دهم بعثت "معراج " پيغمبر اکرم (ص ) اتفاق افتاد و آن سفری بود که به امر خداوند متعال و بهمراه امين وحی (جبرئيل ) و بر مرکب فضا پيمايی به نام "براق " انجام شد.

حضرت محمد (ص) اين سفر با شکوه را از خانه ام هانی خواهر امير المومنين علی (ع ) آغاز کرد و با همان مرکب به سوی بيت المقدس يا مسجد اقصی روانه شد، و از بيت اللحم که زادگاه حضرت مسيح است و منازل انبيا (ع ) ديدن فرمود.

سپس سفر آسمانی خود را آغاز نمود و از مخلوقات آسمانی و بهشت و دوزخ بازديد به عمل آورد، و در نتيجه از رموز و اسرار هستی و وسعت عالم خلقت و آثار قدرت بی پايان حق تعالی آگاه شد و به "سدرة المنتهي " رفت و آنرا سراپا پوشيده از شکوه و جلال و عظمت ديد. سپس از همان راهی  که آمده بود به زادگاه خود "مکه " بازگشت و از مرکب فضا پيمای خود پيش از طلوع فجر در خانه "ام هاني " پائين آمد.

به عقيده شيعه اين سفر جسمانی بوده است نه روحانی چنانکه بعضی  گفته اند. در قرآن کريم در سوره "اسرا" از اين سفر با شکوه بدين صورت ياد شده است : "منزه است خدايی که شبانگاه بنده خويش را از مسجد الحرام تا مسجد اقصی که اطراف آن را برکت داده است سير داد، تا آيتهای  خويش را به او نشان دهد و خدا شنوا و بيناست ". در همين سال و در شب معراج خداوند دستور داده است که امت پيامبر خاتم (ص ) هر شبانه روز پنج وعده نماز بخوانند و عبادت پروردگار جهان نمايند، که نماز معراج روحانی مومن است .

اصحاب و ياران حضرت محمد (ص):

پيامبر اسلام(ص) چه در مكّه معظمه و چه در مدينه، داراى اصحاب و ياران باوفايى بود كه برخى از آنان پيش از آن حضرت و برخى ديگر پس از ايشان از دنيا رفتند و تعداد آنان به هزاران نفر مى‏رسد. در اين جا به نام برخى از صحابه مشهور آن حضرت اشاره می‏شود:

1. على بن ابى‏طالب(ع).

2. ابوطالب بن عبد المطلب.

3. حمزة بن عبدالمطلب.

4. جعفربن ابى‏طالب.

5. عباس بن عبدالمطلب.

6. عبداللّه بن عباس.

7. فضل بن عباس.

8. معاذبن جبل.

9. سلمان فارسى.

10. ابوذر غفارى (جندب بن جناده).

11. مقداد بن اسود.

12. بلال حبشى.

13. مصعب بن عمير.

14. زبير بن عوام.

15. سعد بن ابى وقاص.

16. ابو دجانه.

17. سهل بن حنيف.

18. سعد بن معاذ.

19. سعد بن عباده.

20. محمد بن مسلمه.

21. زيد بن ارقم.

22. ابو ايوب انصارى.

23. جابر بن عبدالله انصارى.

24. حذيفة بن يمان عنسى.

25. خالد بن سعيد اموى.

26. خزيمة بن ثابت انصارى.

27. زيد بن حارثه.

28. عبدالله بن مسعود.

29. عمار بن ياسر.

30. قيس بن عاصم.

31. مالك بن نويره.

32. ابوبكر بن ابى قحافه.

33. عثمان بن عفان.

34. عبدالله بن رواحه.

35. عمر بن خطّاب.

36. طلحة بن عبيدالله.

37. عثمان بن مظعون.

38. ابو موسى اشعرى.

39. عاصم بن ثابت.

40. عبدالرحمن بن عوف.

41. ابوعبيده جراح.

42. ابو سلمه.

43. ارقم بن ابى ارقم.

44. قدامة بن مظعون.

45. عبدالله بن مظعون.

46. عبيدة بن حارث.

47. سعيد بن زيد.

48. خَبّاب بن اَرَت.

49. بريده اسلمى.

50. عثمان بن حنيف.

51. ابو هيثم تيهان.

52. ابىّ بن كعب.

تاريخ و سبب رحلت حضرت محمد (ص):

دوشنبه 28 صفر، بنا به روايت بيشتر علماى شيعه و دوازدهم ربيع الاول بنا به قول اكثر علماى اهل سنّت، در سال يازدهم هجرى، در سن 63 سالگى، در مدينه بر اثر زهرى كه زنى يهودى به نام زينب در جريان نبرد خيبر به آن حضرت خورانيده بود. معروف است كه پيامبر اسلام(ص) در بيمارىِ وفاتش مى‏فرمود: اين بيمارى از آثار غذاى مسمومى است كه آن زن يهودى پس از فتح خيبر براى من آورده بود.

محل دفن حضرت محمد (ص):

مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى) در همان خانه‏اى كه وفات يافته بود. هم اكنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبى قرار دارد.

در زمان امام صادق (ع)حکام آن زمان مذهب‌های مختلفی ایجاد کردند تا مردم به آن گرایش پیدا کنند و امام صادق (ع) توانستندحقایق بیشتری از دین اسلام ر بیان کننداز این رو پیروان ایشان جعفری نامیده شدند.